Oude Columns

Wenst u nog oudere columns te lezen: seizoen 2008.

Columns uit de oude doos, seizoen 2009.

Zondag 1 maart 2009: Lede.

De sneeuw is gesmolten, het ijs is ontdooid, de zondagen worden langer en de zaterdagnachten korter…met andere woorden… WTC Jong & Oud opent zijn seizoen 2009, netjes geplaatst op de kalender tussen de Omloop Het Nieuwsblad en Kuurne – Brussel –Kuurne.

Na het traditionele urbi et orbi (deze pauselijke zegen gaat gepaard met een uitgebreide begroeting, een uitgebreide bespreking van problemen en aanmaning tot verbetering van verschillende zaken) van de voorzitter werden ook de nieuwe leden voorgesteld en de nieuwe fietsen ingewijd.

Maar liefst 87 % van de aangesloten leden kwam zich aanmelden bij ardoisier Danny en met 9 uur op de kerkklok werd het verlossende fluitsignaal gefloten.

Tandem Mark en Jan waren de architecten van dienst, en ze tekenden alweer een prachtige lokale omloop met Lede als leidraad.

Onder de arendsogen van motards Wim en Rudy werden de kruispunten autoritair en veilig afgezet zodat de remblokjes voldoende gespaard bleven.

Onze gekleurde sliert maakte indruk, en we weken voor niets….fietsers op de rijbaan, auto’s zowaar op het fietspad…het is weer eens iets anders !

Onze mecaniciens bleven werkloos volgen en genoten van het flauwe zonnetje en het groene vlaamse landschap.

VDB

Zondag 8 maart 2009: Afgelaste rit (sublieme column van alternatieve schrijver).

Zondag 15 maart 2009: Outer.

Met de gedachte aan de  Romeinen in het achterhoofd ,“alle wegen leiden naar Rome”, zo ook liep deze rit van Burst naar Zottegem… via Denderhoutem en Outer…

Na de uitgeregende rit van vorige zondag waren deze kilometers broodnodig in de voorbereiding naar het zwaardere werk in de maand april.

Sommigen hadden na de afgelaste regenrit blijkbaar hun fiets niet gekuist en bleven dan ook lui en vol schaamte  in bed liggen, onbegrijpelijk zoiets.

Het parcours van Wim was niet alleen 25 km langer dan 14 dagen ervoor, maar mede door het golvende karakter en de wind ook een heel pak lastiger.

Door het feit dat Rudy helemaal alleen het volledige traject beveiligde, was voet aan de grond zetten om even te verpozen er niet bij, enkel stoempen en puffen dus.

De voorjaarszon maakte echter veel goed en het rustpunt in het Gildenhuis was dan ook meer dan welkom ter aanvulling van de onderweg verloren suikers.

We noteerden toch ook enkele lekrijders deze keer, zelfs al twee nog vóór de start !

Naast de eerst bleke beentjes in korte broek doken, vanuit het niets, ook plots weer twee nieuwe ex-leden op !?

Plannen zij een heuse come-back ? Vluchten zij van vrouw,kind en kookpotten ? Hebben ze heimwee naar urenlang afzien,naar parelend zweet en koude pintjes in rokerige cafeetjes ?

Zullen zij definitief terugkeren en lid blijven deze keer ?

Op al deze vragen kennen we waarschijnlijk een antwoord de volgende weken…

De voorzitter is zijn eerste plaats in het klassement na 3 zondagen al kwijt…en het aantal kandidaat kampioenen slinkt al ondertussen.

De 60-kilometer-grens nadert, en de klassiekers ook, dus laat het maar kriebelen jongens en wees op post komende zondag om 9 uur…

VDB

Zondag 22 maart 2009: Scheldewindeke.

Eventjes waren de weergoden aan het twijfelen, schilderen we het grijs of schilderen we het blauw ?

Gelukkig werd het het laatste, en met de vlaamse wielerweek in aantocht, met al zijn spannende voorjaarsklassiekers mocht het tempo ook al eens wat strakker zijn.

De rit van Ayran  langs Balegemse binnenwegen bracht ons uiteindelijk in Scheldewindeke…zeg maar Scheldewind…. want goed driekwart van het parcours blies de noordwestenwind venijnig in ons aangezicht.

Doordat Wim DB en Rudy ononderbroken en onvermoeibaar alle aankomende voertuigen op kruisende invalswegen tot een halt riepen leek de hele rit wel op tijdrit aan een vrij constant tempo.

Waaiers trekken, het had waarschijnlijk gekund, want naar het einde toe was er bij enkelen al meer leeg dan hun drinkbus alleen.

Twee rustpunten kwamen er dan toch, ééntje bij een lekke band (wat kan dat toch aangenaam zijn dat lek rijden) en ééntje voor de overweg van Scheldewindeke, alwaar na de passage van de trein waarschijnlijk ergens twee dronken treinwachters aan het vechten waren met de afstandsbediening van de slagbomen…?!

In het centrum van Scheldewindeke, na 36 km vonden we zowaar Wim V.  terug die zijn start had gemist en ons ongeduldig opwachtte. Hij dook snel het peloton in zoals een stier op een koe en kon samen met ons toch nog genieten van een verfrissing in de Mergelhoek te Herzele.

De eerste confrontatie tussen de rassprinters in onze ploeg werd bergop en tegen de wind in beslist tussen een herboren Tommeke en toptalent Stef.

Door een gebrek aan fotofinishmateriaal moet ik u echter de uitslag schuldig blijven…

Met de aangekondigde maartse buien en afstanden die de 60 km zullen overschrijden, hoop ik toch dat er volgende zondag alweer meer dan 30 moedigen de weg zullen terugvinden naar ons team.

Zet dus tijdig uw klok een uurtje vooruit of ga desnoods slapen in uw koersuitrusting (let dan wel op waar ge stampt met uw schoenplakskes en vergeet ook niet dat ge al uw helm op hebt bij het b…..?

Voor de rest behoedt uw nieuw zeemvel in uw broek u wel tegen ongewenst nageslacht…

DeKKa… what’s in a name, nietwaar ?

Hoppa hoppa en tot zondag ?

VDB

Zondag 29 maart 2009: Hekelgem.

We sloegen de gemeente Zottegem een weekje over, we zijn zo al gek genoeg, en trokken gezwind de andere windrichting uit.

Wind, alweer dat kernwoord dat van onze kopmannen extra inspanningen vroeg om het tempo te kunnen handhaven, met bravoure en volharding dat wel.

Het vroege startuur, door de omschakeling van winter- naar zomeruur, kon slechts 19 leden bekoren om hun fiets naar buiten te halen.

Steeds grijze dreigende wolken, afgewisseld door enkele vlekken zomers blauw, en temperaturen van 4 à 5 graden, echt lente kon je dit nog niet noemen, eerder flandrienweer.

Het wegdek lag er vaak nat bij maar van regen bleven we gelukkig gespaard.

Sommige vermiste prijsduiven vinden af en toe het hok nog eens terug.

Ward kwam zich zowaar nog eens losrijden bij zijn ex-club, back to basics dus, daar waar het allemaal begon. Als hij ooit de Ronde wint zal dat dankzij onze WTC geweest zijn !

Met Danny en Wim op kop via Teralfene naar bestemming Hekelgem en de passage aan de bekende abdij alwaar de gedachte aan de naam Affligem alleen al voor extra gezwelg zorgde en het dorstgevoel alleen maar verhoogde…enkel een pi(t)sstop kon er van af.

Van kerk naar kerk, van dorp naar dorp, via draaien en keren terug richting Aalst en Lede en met de teller op bijna 60 km eindigden we de rit droog en voldaan.  

Wie nu niet in vorm is zal dat volgende week ook niet zijn wanneer het echte werk eraan komt, gelukkig staat er dan maar een klein stukje ronde op het programma en moet je het zeker niet laten je kuiten eens te komen testen op enkele “kaskes”.

Tot zondag flandriens, tijdens de vlaamse wielerhoogdag van het jaar.

VDB

Zondag 5 april 2009: Mini Ronde van Vlaanderen.

Via het vooraf aangekondigde wegschema van Ayran op onze site, per mail en de publicatie ervan in het belgisch staatsblad en het lokale parochieblad werd er opgeroepen om zich massaal te komen aanbieden aan de start van de mini-ronde van Vlaanderen.

Vele moedigen gaven gevolg aan de zachte drang van de voorzitter en vertrokken vol positieve stress en met lichte vrees voor mijn uitgestippelde ronde-route.

Het enige minpunt aan deze voormiddag waren de winterse weersomstandigheden, slechts 2 graden bij de start, slechts 5 graden bij de terugkeer, een kille vochtige mistlaag wat ons het zicht ontnam om van enkele prachtige panoramische zichten te genieten onderweg…en zeggen dat het na de middag verdorie 20 graden werd !

Na 4 kilometer bevonden wij ons al op het parcours van de ronde zelf, via Herzele en Leeuwergem naar de eerste twee hindernissen van de dag, de bonkige lippenhovestraat 1200m en Paddestraat  2400m

Geen breuk na dit gebeuk, zodat we vlot op weg konden naar de eerste helling van de ronde, de molenberg 463m - Gem. 7% - Max. 14,2% - 300m

Vooral Wim vlamde ontketend van aan de voet de kasseiheuvel op, maar ook hier kwam niemand echt in de problemen.

De aangeboden croissants en koffie van een vriendelijke dame aan een vip-tentje in opbouw lieten we letterlijk links liggen, effe bijtanken op de top en weg waren we.

We bleven het parcours volgen tot voor de kasseien van Kerkgate. We maakten een heuvelachtige doorsteek naar een ander stukje omloop via onder andere de kauwenberg.

De gevreesde kasseistrook van de Haaghoek 2000m zorgde voor de grote schifting, met 45 km/u de helling af om dan te plafonneren op de steile klim of om de groep compleet uiteen te ranselen, de ravage was groot.

Aangezien we pas volgwagen nummer 17 hadden moesten we ongeduldig wachten op enkele lek gereden ploegmaten op het einde van deze gevreesde strook.

Dit moment van rust koelde de spieren af net voor de beklimming van helling 10 uit de ronde, de Leberg 950m - Gem. 4,2% - Max. 13,8%  waar Rudy toch nog 5 man voorbijging op het steilste stukje van de klim…weliswaar al lopend !?

Ook hier geen tijd voor vettige hamburgers of gekoelde Duvels, de Berendries  940m - Gem. 7% - Max. 12,3% lag ons al smachtend op te wachten. Als geile bezetenen vlogen we de helling van De Croo af om vol ongeduld deze stevige brok op te rammen…of was het nu eerder andersom ?

Christophe, ons pas gehuwd en afgetraind goudhaantje, demonstreerde eventjes zijn mogelijkheden op het steilste gedeelte, waar hij twee tandjes hoger schakelde en de rest schaamteloos achterliet.

Op de top werd netjes gewacht, terwijl de ene nog aan het bijtanken was , was de andere al aan het uitbraken….naargelang de voorkeur dus, verdere details bespaar ik u echter voor het geval u net aan het eten bent…

Na deze helling verlieten we de ronde om tijdig terug te zijn in ons lokaal, om nog snel ééntje te drinken op de gezondheid van Christophe, en om nog wat na te kaarten over de geleverde prestatie en even vooruit te blikken op een namiddagje genieten in de luie zetel met lekker verzuurde beentjes, met een stukje rijsttaart en met een uiteindelijk superrijdende Stijn De Volder als afsluiter.

Voor ons was deze mini-ronde alvast de zwaarste uit onze clubgeschiedenis, zoals Christophe terecht opmerkte, daarom ook kunnen de leden die meegestreden hebben met enige trots fier zijn op hun zondagochtendprestatie.

Bedankt ook voor jullie aanwezigheid, de vele positieve reactie’s achteraf en bij deze,

tot volgende zondag…en wees gerust…het wordt geen mini-Parijs-Roubaix !

VDB

Zondag 12 april 2009: Overmere Donk.

Paaszondag. De klokken hadden tijdens de nacht naast de chocolade-eitjes ook wat regenwater laten vallen.

De vroege rapers waren echter al om 8u30 paraat voor een ritje naar het donkmeer in Berlare.

Met Wim aan de kop hoeft er onderweg nog weinig worden gezegd.

Al van bij de start werd er een lap op gegeven alsof we met de voorbereidende sprint bezig waren naar het bos van Wallers.

Het vlakke parcours en de zachte temperaturen maakten deze rit best aangenaam, enkel op het einde zagen sommigen wat meer fondant voor hun ogen.

De gemiddelde snelheid van 26,3 km, zeg maar 30 per uur onderweg, werd éénmaal onderbroken door een lekke achterband van de tandem, net op een plaats waar ex-lid en waarschijnlijk opnieuw toekomstig lid Koen ons pad kruiste en ons voor de rest van de rit vergezelde.

De oorspronkelijk geplande en vervloekte kasseistrook onderweg werd wegens te gevaarlijk uit de route geschrapt zodat we op het einde nog een lusje maakten via Heusden en Melle.

Net voor de werkzaamheden op een kruispunt merkte iemand op dat de camionette verdwenen was. Het déjà-vu gevoel maakte snel plaats voor enige ongerustheid toen ze helemaal niet meer opdook en beide gsm’s onbeantwoord bleven.

Eind goed, al goed toen bleek dat ze al rustig aan de toog zaten toen wij er aan kwamen !

Na een frisse pint met paaseieren van ’t clublokaal wachtte ons thuis de sofa met een overheerlijke Parijs-Roubaix.

Komende zaterdag verdubbelen we de afstand en halen we het uurgemiddelde best een tweetal kilometer omlaag. Velen schreven zich nu reeds in voor deze klassieker, indien u dit nog niet hebt gedaan… doe het dan vóór gisteren…

Tot zaterdag

VDB

Zaterdag 18 April 2009: Abdijenroute.

Reeds om 7u45 waren de eerste broodjessmeerders op post. Danny, Etien, Fré, Jos, Luc DB en ik legden een voorraad proviand aan, in ongeveer 20 minuten.

Voor de eerste daguitstap van dit seizoen schreven 27 leden zich vooraf in.

De route werd uitgetekend door Mark, die ditmaal zonder Jan en zonder broer vertrok.

Na een paar foto’s van enkele “guerrilla’s in de mist” floot Mark het startsignaal met Stijn als co-piloot.

Langs de Abdijroute, lees Brouwerijroute, zag je meer biermerken dan abdijen.  Enkelen verwezen naar de bunkerroute waar je toch meer bunker voor je geld kreeg…

Het was frisjes maar er stond nauwelijks wind, en het tempo van 25km/u bleek gewoon ideaal en voor iedereen haalbaar.

De middagpauze na 67 km vond plaats in hetzelfde café als in een vorige editie, met toffe uitbaters die het feestzaaltje voor ons ter beschikking stelden zodat we ruim konden verpozen met een drankje en een hapje… zonder asperges.

Tesamen met het verdwijnen van de sandwiches verdween ook de ochtendmist zodat de wintervesten, beenstukken, regenjasjes, handschoenen, beremutsen en lange onderbroeken in de camionette konden worden opgeborgen.

De namiddagrit ging rond 12u30 opnieuw van start. Het volgend doel bleek de kaap van 100 km overschrijden en de abdij van Affligem halen.

Het “blondje” aldaar was voor velen welgekomen en bracht rond de riddertafel in de veranda enkele nostalgische anekdotes uit ons clubarchief naar boven, met vooral vestimentaire herinneringen aan wollen truitjes en gebreide koersbroeken.

Na het tweede blondje en de verbroedering met de plaatselijke bevolking vatten we het laatste gedeelte aan van onze rit. Aangezien we langzaam zo’n 18 graden bereikten, kozen de meesten nog voor het zomertruitje en wat extra water in de drinkbus.

Het abdijvocht had blijkbaar weinig invloed op het rijgedrag, wel op het aantal decibels onderweg.

Er werd als gekken geroepen van voor naar achter, van links naar rechts…

We evolueren volgend zeizoen naar “WTC Niet Jong, Wel Gek” met nieuw lokaal te Velzeke, wekelijks gevolgd door Raf en Etien in witte verplegersjassen, enkele valiumspuiten binnen handbereik…

De titel “voorzitter” zal binnenkort worden gewijzigd in “hoofd psychiatrie en dementie”.

Na uw 65^ste kan u dan nog promoveren als leidinggevende van de Bingo-avond voor de nog aangesloten leden met potentieverlies, bedplassers en gehoorgestoorden…viagra, luiers en een megafoon zullen ter uwer beschikking worden gesteld...

Dit geheel terzijde…terug naar de koers nu…

Nog 13 km, Gilbert besloot lek te rijden waarvan enkele gedopeerden profiteerden een blauw plasje te plegen in de netels naast het bushokje…daar komt vanaf heden dus geen onkruid meer terug.

Onze Wim V. wou ook nog een eervolle vermelding : Zijn demonstratie om al rijdend van zijn fiets te springen in een bocht bergop was goed voor een salto met dubbele schroef….van mij krijgt hij  8.7 mar geen extra kilometers.

Na 120 km sloten we deze heerlijke fietsdag af, een beetje moe, zeker voldaan en toch ook nog een beetje dorstig zo bleek.

Beste ridders, tot onze volgende bedevaartstocht,

VDB

Zondag 3 mei 2009: Egmontroute.

Bijna 30 leden verschenen aan de start van de Egmontroute. Opvallend, je merkt dat de driedaagse nadert, niet alleen door de massale opkomst, maar vooral door het stijgend vormpeil van onze groep.

Het eerste uur was enigszins demoraliserend, er waren een aantal lekke banden, het was grijs en killig en na dertien kilometer kregen we ook nog regen in onze nek.

Met de regenjasjes aan (voor wie er op voorzien was), met bespatte fietsen (waar dus nog kuiswerk in het vooruitzicht lag) en met verkleumde kuiten (waar we van rilden) reden we toch het parcours verder zoals voorzien, alhoewel enkelen op dat moment liever huiswaarts zouden hebben willen fietsen.

Na het kruisen van de gladde Paddestraat en bij het aansnijden van de zwalmstreek werd het gelukkig weer droger maar tevens ook heuvelachtiger. We warmden weer op en waren blij dat we toch waren doorgereden.

Het trainingsparcours van Ayran was wel prachtig, steeds helling op en af, en na elke bocht stond je telkens weer een nieuwe verrassing te wachten.Er was nauwelijks een metertje vlak te bespeuren.

Dat de Graaf van Egmont zo een masochistische trekjes vertoonde dat staat vast niet in de geschiedenisboeken…hij werd er alleszins niet geliefder door want onze voorzitter werd door Paul vriendelijk verzocht de komende weken te gaan werken in het weekend in plaats van te komen fietsen…maar goed, we kunnen toch niet elke week naar het donkmeer rijden hé ?

De vele onbekende en onbeminde bergskes eisten veel van onze beentjes en was vooral voor onze makkers op de tandem een dubbele trainingsrit waard.

De Kasteeldreef was een kolfje naar de hand van Tom en Gino die voluit voor de bergprijs gingen op deze vervloekte steile helling. De bollekes gingen uiteindelijk naar Tom.

Nog 20 km, met een gemiddelde van 23,4 zette Wim zich naast Ayran. Met de wind in de rug werd deze afstand afgelegd in 37 minuten, dit wil zeggen met een gemiddelde van 32,4 km/u…zodat het gemiddelde toch nog met 1 kilometer per uur in de hoogte ging, en dit na al dat beulenwerk tijdens de twee vorige uren.

Na de rit werd er nog uitbundig nagekaart bij een soepke en andere verfrissende drankjes.

Volgende week gaan we niet naar Brakel maar naar Opbrakel…of dat nu geruststellender is, of vlakker dan Nederbrakel dat laat ik voorlopig in het midden…

Maar goed , wie komt, die is er geweest !

Veel fietspoetsplezier !!! ( probeer dat maar ne keer 5 keer snel na mekaar te zeggen na zo een rit of 10 Derijckskes)

VDB

Zondag 10 mei 2009: Opbrakel.

Moederdag 2009, helderblauwe lucht en heerlijk fietsweertje. De moeders verwennen, dat moest echter wachten, de fiets kreeg absolute prioriteit. Danny had een nieuw parcours uitgestippeld en Wim was onze pacemaker. Deze rit verdient absoluut wel *****! Superlatieven te kort, dit was zeer vernieuwend, zeer afwisselend, altijd golvend, met lange dalende stroken afgewisseld met korte venijnige knikjes. Bovenop vele hellingen had je prachtige natuurlandschappen en dankzij kleine en goed bereidbare veldbaantjes zat je voortdurend middenin het groen, akkers en weilanden. Deze onbekende stukjes Lierde, Deftinge, Parike en Zegelsem waren een aangename ontdekking. Op een gegeven moment zaten we zelfs op 10 kilometer van Ronse. Niet alleen het parcours was nieuw, ook het tempo voor dit soort ritten. Je merkt dat de groep klaar is voor de driedaagse, een vrij zware rit zoals deze wordt vlotjes aan een hoog gemiddelde afgewerkt, en de deur staat niet meer open achteraan, ook al wordt er de laatste 10 kilometer tegenwoordig meestal een heel eind boven de dertig gereden. 

Bij 18 graden en na 55 km knalde de achterband in volle afdaling van Bart DN, die behendig nog net de ingang van de tunnel onder de spoorwegbrug in Zottegem haalde en zo nipt de muur ontweek. Een eervolle vermelding voor Patrice, die verscheen eindelijk aan de start…maar spijtig genoeg niet meer aan de aankomst ! Pluspunt, de nul is toch van het bord !

Volgende week fietsen we de andere richting uit, Aalst en omgeving worden dan door ons onveilig gemaakt. Tot dan…en blijf ondertussen van andere vrouwen en witte poeders…

VDB

Zondag 7 juni 2009: Nederzwalm.

Wie had gedacht dat er na het avontuur in Frankrijk een oververzadiging zou te bemerken zijn die kwam bedrogen uit.
Alweer 23 leden die op deze verkiezingszondag niet alleen kozen voor hun favoriete partij maar ook voor hun favoriete hobby !

Het verkenningswerk van kapitein Wim en enkele trouwe luitenanten is niet onopgemerkt voorbijgegaan.
Wanneer je op het programma iets met “zwalm” ziet staan dan heb je meer de klassieke scheldevallei in je achterhoofd maar niets was minder waar.
Ook dit parcours durf ik onder een hoog sterrengehalte catalogeren.
De parcoursbouwers, ze blijven me nog altijd verbazen.

Dat velen meer dan 400 km hadden getraind, dat kon je wel merken aan het gemak dat ze hadden om te volgen, maar ook de “terugkomers” moesten bekennen dat een gemiddelde van 25 km/u best haalbaar was.
Ik zou zo zeggen, wie nog twijfelt om terug te komen na een periode van verlof of ziekte, niet twijfelen maar gewoon terug je fiets nemen.
De weinige klimmetjes werden door Wim op een economisch tempo genomen zodat er nauwelijks moest worden gewacht.

Doordat we van veel tegenslag gespaard bleven was iedereen tijdig terug in Burst om zijn bolleke gaan te kleuren.

Ondertussen is de driedaagse nog maar net achter de wielen of de volgende daguitstap werd reeds verkend…nog effe blijven trainen dus jongens, van Geraardsbergen tot het hellend vlak van Ronquieres….het is maar een kleine 3 weekskes meer.

Jusqu’à Grammont !

PS: Bij deze wenst de club graag zijn medeleven te betuigen aan de familie van ons ex-clublid Dirk Beurms die veel te vroeg van ons is heengegaan. Hij zal ons altijd bijblijven als één van de animators die ons en vooral ook de echtgenote’s een onvergetelijke dag bezorgde op de busreis tijdens de daguitstap van en naar Roubaix. 

VDB

Afscheidscolumn VDB.

Het seizoen 2009 werd plechtig afgesloten met een kampioenenrit en onze traditionele kampioenenviering. Het aangeboden 5-sterren-menu, door Makie vol passie bereid, is meer dan een Michelinster waard, vergeet de Karmeliet of Hof Van Cleve…Chefkok Makie is de echte topkok van België !

Met de fiets aan de haak verdween ook de pen in de bureauschuif. De rubriek “column van de week” bleef levenloos achter, eenzaam, verlaten, ongelezen en onbemind.

Samen met het heengaan van de echte VDB besloot ook deze VDB dat zijn vurige en passionele inbreng in het reilen en zeilen van zijn favoriete club was opgebrand.

Dit afscheid staat een come-back in de toekomst echter niet in de weg,zeg nooit nooit dus.
Het eerdere besluit de club volledig de rug toe te keren werd mij door vele sympathisanten zaterdag uit het hoofd en de benen gepraat tussen het aperitief en de ijstaart…of was het door de wijn ?

De speech van de voorzitter trof een gevoelige snaar, de Fré, Wim, Christophe en zovele andere leden verlengden met overweldigende overredingskracht mijn lidmaatschap.
Hun emotionele woorden waren krachtiger dan mijn pen, ik blijf na 20 jaar dus wel degelijk “doortrappen”.

Het verlies van het ene bestuurslid wordt gelukkig goed gecompenseerd door de aanwinst van een nieuw gemotiveerd lid.
Als clubkampioen bewijs je je trouw, je wekelijkse aanwezigheid en je goesting om zelf “parkoertjes” te bouwen en deze te delen met je makkers.
Gino is een waardig kandidaat, daar ben ik van overtuigd. Bij deze, reeds één stem voor Gino !

Ook het vertrek van onze PR-man Fré, het afbouwen van het bewaren van onze schatten door Jos en het uitbollen van onze voorzitter zullen ongetwijfeld “hot items” zijn tijdens de komende algemene vergadering.

Vooral het presidentschap nà 2010 zal een zware verkiezingsstrijd worden, want de kandidaat zal een sterke campagne moeten kunnen voeren en vooral ook de huidige perfectie moeten kunnen evenaren, toch wel het brandmerk van de huidige voorzitter, hier bestaat geen twijfel over.

Dat Danny in opleiding is bij Jos, dat zorgt reeds nu voor enige geruststelling binnenin onze rangen, wie PR-man wordt in de plaats van Fré, dat is nog eerder onduidelijk.
Vergeet ook niet, de PR staat niet voor Professionele Ronker maar wel voor Public Relations, en evenzeer voor het aanhoren van het PRotest van leden vooraf,onderweg,nadien. Kortom het luisterend oor binnenin het peleton dus.
Wie zich geroepen voelt die kan zich aanmelden de komende weken…misschien iemand van de oppositie ?
 
Ik zie jullie dus allen terug, op onze receptie in januari, aan jullie zijde dus, en niet meer aan de andere kant van de tafel.
Ik wens het nieuwe bestuur het allerbeste in 2010 en de leden vele mooie fietsmomenten,samen als goeie vrienden in een toffe sfeer en liefst onder droge weersomstandigheden !

Tor weerziens en allen bedankt voor jullie vele mooie reactie’s de afgelopen jaren.

Vervolg Columns seizoen 2010.